yıllarca ön yargıyla yaklaşıp, hor gördüğüm için çok pişman olduğum müzik türü. evet, neredeyse ortaokuldan beri sıkı bir rock-metal dinleyicisi olmam da bunun payı var. lisenin son yılları post rock denilen orgazmik tarzı keşfetmem, benim için dönüş noktası oldu. post rock'ın insanın içinde kaybolmasını sağlayan ve sessizce çığlık atan arpejleri, klavye melodileri beni bunun daha da fazlasını aramaya itti. fakat post rock yeni yeni gelişen bir tarz olduğu için kaynaklar sınırlıydı, sömürebileceğim her şeyi sömürmüştüm. böylece yeni kaynaklar aramaya başladım ve karşıma çıkan şey elektronik müzikti. post rock'a göre çok daha köklü olup, çok daha kendini geliştirmiş olan bu müzik beni çabucak topraklarına kabul etti. çok daha önceden "neymiş bu elektronik müzik" diye açıp baktığım şeylerin yalnızca popülarite uğruna yozlaşmış müzikler olduğunu anladım, görünen yüzünün ardında gerçek elektronik müzik vardı.
olay yalnızca ön yargını bir kenara koyup sevdiğin tarzı keşfedebilmekte. ne kadar sıkı olursa olsun bir metal dinleyici black metal'den tutup thrash metal'e kadar hepsinin hastası olamaz.* aynı şey elektronik müzikte de geçerli. tıpkı metal müzik gibi kocaman bir okyanus, yüzlerce tarz var. tabi sevdiğiniz tarzları bulabilmek için biraz sabır ve çaba gerekiyor.
tarz konusunda da asla fanatik olmam. hala metal de dinlerim, post rock da dinlerim, elektronik de dinlerim, hatta nadir olsa da pop bile dinlerim.
