genelde her maç en az 1 kez ekrana gelirdi mümtaz amca ve sevgili eşi. her seferinde içime mutluluk dolardı, hayatın hala birçok güzel yanı oldugunu görürdüm. Gerçek aşkın ve gerçek fenerbahçe aşkının en güzel tablosuydu bu iki güzel insan. Ne zamandır göremiyordum ekranlarda, ama aklıma da hiç gelmemişti. bugün ekşi sözlük'te gördüm, mümtaz amcamız 3 hafta önce vefat etmiş.
yazarın gönderdiği şu ikinci resim içimden bi parçayı söküp aldı sanki. şükrü saracoğlu'nun görüp göreceği en iyi tablolardan biri artık yarım. tıpkı dediği gibi, ah ulan yalan dünya.
Dünyada her gün binlerce insan hayatını kaybediyor belki ama; ben her fenerbahçe maçı izlerken ekranımı şenlendiren, yüzümü güldüren mümtaz amca'yı özleyeceğim.
