biliyor musun hayat:
ben şimdiye değin,
hiç birinci tekil şahsın özneleştirildiği bir yazı yazmadım.
hep tektim, hep yalnızdım
ama acılarımı yazdığım hiçbir yazının altına
ismimi not düşmedim.
kendimden kaçışlarda sığındığım hayatları kaleme alırken
ve her satırda bir parça daha mükemmele bulanırken!
kendime izimi kaybettirmişim.
şimdi bu tek başınalığı iyiden iyiye hissedilen yalnızlıktan
ve bu kör karanlıktan korkmamdan dolayıdır
kendimi arayışım.
yokum hayat.
kaçayım derken kaybettiğim kendim de yok.
kendime yüklediğim inançlarım da
ve bu kendini arayan inançsızlığımda tutunacak bir dal da yok.
özür dilesem kendim geri gelir mi hayat?
özür dilerim hayat.
özür dilerim baba.
özür dilerim sevda.
özür dilerim dava.
özür dilerim inanmışlıklarım.
özür dilerim duygularım.
özür dilerim yaşanmışlıklarım.
özür dilerim kendim.
özür dilerim. özür dilerim. özür dilerim...
ey kendim!
nerdesin?
ey kendim!
nolur dön geri; özür dilerim.
ey kendim!
tükendim...
