zeki demirkubuz bu filmin her şeyi. zaten bundan önce iki tane -hatta "benim" diyene bir tane de yeter- demirkubuz filmi izleyen zaten kesinlikle anlar o'nun filmi olduğunu. neden mi?
durağanlık var, sıkmaya kadar götürebilen.
genelde az ve klasik diyaloglar var, ama bir coştu mu da insanın ta kalbine küt diye çarpan.
gıcırdayan kapı, açılan pencere, durmadan çalan telefon gibi demirkubuz imzaları var.
filmi yarıda bırakan gibi duran ama aslında sağlam bir "nokta" olan son var.
ve oyunculuklar var mükemmel.
ustanın en iyi filmlerinden, içten ve yıkıcı ve biraz da olsa durağan. ama çok etkiliyor o bir gerçek.
