2004 Eurovision ilk hatırladığım Eurovisionlardan biri. 9 yaşındaydım. geçen yıl Sertap'ın eurovisionu kazanması sonucunda istanbul'da yapılacaktı bu yıl. ama ben her zamanki gibi erken uyudum ve çoğu şarkıyı kaçırdım. lane moje 5. sırada çıkmasına rağmen onu dinlemeden uyumuş olacağım. sabah kalktığımda ayı postu giymiş ruslana'nın birinci olduğu öğrendim. dilimde de sarkis in şek şek şek şemo diye telefuz ettiğim shake it şarkısı kalmıştı. gel zaman git zaman ablamlar eurovisiondan bahsederken bu şarkının bahsi geçti. gittim biraz araştırdım bulamadım. sonra üstünden 1-2 yıl daha geçti buldum. lane moje. canım benim. ben bu şarkıyı nasıl kaçırırm diye kendime kızdığımı hatırlıyorum. nasıl? bu kendini suçlama triplerinden sonra hep başucu şarkım oldu lane moje. sonra liseye başladım. hep o vardı. bir gün okulun içinde dolanırken (#20425714) bir afiş gördüm. hikaye yazma yarışması. savaş konusunu seçtim bosnayı yazdım. yarışmada 1. oldum. ama yugoslavyaya aşık olmuştum. lane moje dinleme dozum daha da arttı. en büyük hayallerimin başında bu adamdan Saraybosnada lane moje'yi dinlemek geliyordu. arkadaşlarımla hep bosnaya gitme hayali kurduk. lise son geldi çattı. istanbulda okusam hiç fena olmazdı. ama derslerim bu kadar kötüyken. bir de hukuk isterken. belki seneye dedim. hep birlikte arkadaşlarımla çalışırsak daha iyi hazırlanırsak hukuk kazanırım. benim bütün arkadaşlarım başka şehirlere gitti okumaya bi ben kaldım. yapayalnız. geçenlerde de zeljkonun 14 şubatta istanbulda konser vereceğini duyunca başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. ben üniversiteyi kazanıp istanbula gitseydim dedim o konsere gidebilirdim. lane mojeyi dinleyebilirdim kahroldum. üniversiteyi kazanamayışıma en çok bu adam yüzünden üzüldüm desem çok abartmış olmam. sonra da neyse belki saraybosnada dinlerim diye avuttum kendimi.
