hevesle aldığınız köpeğinizi eve getirirsiniz, 1,5 aylıktır ve henüz bahçede kulübesinde kalamayacak kadar küçüktür. mecbur odanıza alırsınız, balkonda tekkalmaya da alışkın değildir zira, daha o sabah yanından ayrıldığı annesinin sıcaklığını arıyordur. gece yarısına kadar odanın içinde dolanır, oraya buraya çişini yapar ve sürekli ağlar. elinizi yere atarsınız gelir kafasını üzerine koyar. ağlama sesi bile "anneeeaaa" der gibi gelir size. sonra dayanamaz yatağınıza alırsınız o minicik tüylü masum şeyi. bir anda çenesini kolunuzun üstüne koyar, başlar uyumaya. sabaha kadar yerinizden kıpırdamazsınz o masum şey uyanmasın diye. sabah onu evde bırakıp okula gidersiniz ama içiniz acır. gece olsun da yina yanımda yatsın, minicik patilerini de bana doğru uzatsın dersiniz. gün gelir o minik şey 8 aylık olur ve hala ve hala çenesini kolunuza koyar kucağınıza gelince.
