bir trt konserinde emel sayın'dan dinleyip, küçük yaşlarda meftunu olduğum muhteşem eser. güftesinin mehmet akif ersoy'a ait olduğunu öğrendiğimde de şaşkınlık gibi sevinç gibi garip duygular hissetmiştim. sanırım, iyi ve özel şeyleri, kendiliğimden nasıl da keşfediyorum gururu gibi bir şeydi.
