Bir ara düşündüm siyasi ideolojimi. Bir konu hakkında konuşurken hep karşı tarafımdaki insanın zıt görüşlerini benimsediğimi farkettim. Bir kemaliste anarşist gibi davranırken, bir sosyaliste liberal gibi davranırken, bir liberale de kemalist gibi davrandığımı fark ettim. Amacım o yada bu başa geçsin değildi. Tamamen karşı tarafı nasıl altedebilirim. Sonra fark ettim ki benim siyasi görüşüm trollükmüş/yine de geride kalan tüm ideolojiler arasında anarşi kalbimi zamanında kazanabilen tek gerçek ideolojidir/. Benim hoşlandığım tek bir şey var o da gerginliğin tırmanması. Bana kalsa yarın savaş, savaş bitincede ülkede iç savaş çıkardı. Her taraf birbirini öldürürdü. Hayat süresi kısalırdı. Aksiyon içinde bir hayat olurdu. Ben böyleydim. Monoton hayatın sıkılan çocuklarından biriyim. Baksanıza; her şey para kazanmak için yapılır olmuş. Nerde eskisi gibi ideolojisi dini yada hepsini bıraktım zevkine savaşan sokağa çıkan insanlar. yok. herkes sistemin kölesi olmuş. Heyecan 0, zevk 0, eğlence 0, her şey 0 oğlu 0. Sanırım bu yüzden en çok kaybeden ideoloji benimkisi. Çünkü günümüzde geçerli olan ideoloji rutinlik.
