tanrıya olan inancımı yitirmesem de, son yıllarda yaşadığım ve gözlemlediğim unsurlar bana dinlerin düzmece olduğunu işaret ediyor.
bugün, ben, sosyal hayatımda inançlarımı hür bir şekilde dile getirmek için çaba sarf edip, karşımdaki insandan saygı bekliyorsam, aynı saygıyı ona da göstermem gerekir. yaşadığımız Türkiye'de, ateist olmak, deist olmak, Müslüman olmak kadar zor açıkçası. hiçbir kesim, birbirini anlayamıyor. hala üzülerek belirtmeliyim ki inançsızların öldürülmesi gerektiğine inanan Müslümanlar da var. ve Müslümanlığın en temel unsurlarından birisi olan ezan'a da ''çirkin böğürme yığını'' diyebilecek kadar saygıdan yoksun inançsızlar da var.
durum bu şekildeyken, kimsenin birbirinden saygı beklemeye hakkı kalmıyor. bu da, sonuç olarak sayıca üstün olanın azınlığa karşın gücünü temsil ediyor. böyle bir durumdan nasıl memnun olabiliriz? ezan a saygı göstermek çok mu zor? eğer, iş yerinde, okulunda, mahallende ve hatta aile içinde inançlarına saygı gösterilmesini istiyorsan ki bu en doğal hakkın, kağıt üzerinde laik ama gelenek ve göreneklerin hat safhada yaşandığı bir Müslüman toplumda sen de diğer inançlara ve bu inançların gereği olan gelenek göreneklere saygı göstermen gerekir. aksi taktirde, kusura bakmayın ama sanal bir platformda it dalaşına girmekten başka bir şey yapamazsınız ve bu sizi asalaklıktan kurtarmaz.
diyeceğim o'dur ki, saygı şart. her anlamda, her alanda. olur da bir gün, gazetelerde bir insanın ''Müslüman olmadığı'' için öldürüldüğünü okursam, insanlığını kaybetmemiş her bireyden bekleyeceğim gibi o Müslüman arkadaşlardan da inançsız kişileri anlamalarını ve onlarla empati yapmalarını beklerim. o yüzden inançlarınıza karşın yapılan bu hakaretleri biraz olsun maruz görün.
