ben merkezci bir yaşam sürer. kişinin kendi problemleri, kendi geçmişi, kendi zevkleri, kendi beklentileri...bu yüzden birazcık düşüncesiz, fazlaca gamsız. diyalog veyahut empati kurabilme yetisi yoktur böyle insanın, yasıyor olduklarına farklı pencerelerden bakabilmek namına sıfır gayret. yorum gücü zayıftır zira kişinin hayata karşı duruşu daima stabildir. kendisine diktatördür. kişinin kendisine vizyon kazandırabilmek konusundaki çaresizliği, istememekten veyahut hayatın merkezine her daim kendisini koyacak, olayların odağında hep kendisini bulacak şekilde parsellemiş olduğu zihninin doğal getirilerinin bir sonucu olarak, bu yönde oluşturmuş oldugu algılarına dair göstermiş olduğu taraflı seçicilikten öte gelir. yetersizdir,en çok da düşünmek yorar böylesini. taşıyor oldugu ağır seçilmişlik duygusunun altında ezilen bu insan, insanları dilediği gibi yargılayabilme hakkını kendisinde görebilme yanılgısına düşer. insanın kendini önemsemesi kendisinin kiralık katilidir, bencillerse sadece yaşarlar. halbuki kişinin kendisini bu denli önemsemesinin tesiri, kişi görmezden gelmek istese dahi sadece kendisinedir. ve gece bir başına kaldığında kafasını yastığa koyuncaya kadardır. bu insan düşünmekten aciz, işleyen çarkın herhangi bir dişlisi. tanıklık ettiği her yaşanılanı kendisi üzerinden anlamlandırma ihtiyacı hisseden bu insanı, bir -köle- ile ilintilendirebilirsiniz, kapitalist düzenin en çok nemalandığı sömürge alanına, hayattan, oluyor olanlardan bihaber bir vaziyette sağlamış olduğu katkılardan dolayı.
