Bu duruma duygulanıp, kendisinin göz yaşlarına kananlara bir gün ağır ceza mahkemesindeki duruşmalara girmesini tavsiye ederim Zira, o zaman görür baba-çocuk ilişkisini:
Babanın başında bekleyen jandarma, arkasındaki sıralarda oturan 3-4 yaşındaki kızı... Kız, annenin elinden kaçıyor, babaya doğru gidiyor. Jandarma 3-4 yaşındaki kızı engelliyor. Babası kızına doğru yüz çeviriyor; ancak diğer jandarma görüş açısını kapatıyor. Çocuk "baba" diye ağlamaya başlıyor. Hakim, hem anneyi hem çocuğu duruşma salonundan çıkarıyor.
Ağır ceza mahkemesi'nde sıradan görülen olaylar bunlar. Vicdansızlık mıdır? Hayır... Hakimin etki altında kalıp yanlış karar vermesini önlemektir. Çoğu vicdansızlık olarak görünen şey, aslında toplumun ve insanların iyiliği içindir.
Sonuç olarak; Ebru bacım istediğin kadar gözyaşı dök; etkilemeye çalıştığın hakimler psikolojisini etkileyecek o kadar çok olaylar yaşıyor ki, milyonlar içinde yüzen senin gözyaşlarına bakıp da etkilenmez. Dolarlarla ıslanmış gözyaşları, adalet tecelli etmesini engellemeyecektir.
Not: Rıza Sarraf-Ebru Gündeş'in çocuğu için aynısını söyleyemeceğim... Allah sabır verecekse, Allah güç verecekse, o masum çocuğu versin.
