sinema tarihinin (bkz: kült) filmlerinden biri...
hali hazırda film hakkında onlarca (bkz: entry) girilmiş ve gerekli (bkz: methiye)ler dizilmiş.
kaç defa izlediğimi bilmiyorum. lise yıllarından başlayıp da günümüze varıncaya dek, onlarca defa izlediğimi tahmin ediyorum.
film, savaş sanatının inceliklerinden tutun da, politik hamlelere, tutkulu aşklara, toplumsal katmanların hayatı algılayış şekline varıncaya dek birçok hususa eğiliyor. mesela kadın ve erkek ruhlarının birbiri ile etkileşimi hakkında sayfalarca yazı yazdırabilecek ince detaylara sahip... oyunculukların başarılı olması, filmi etkileyici kılan bir diğer husus. tüm bu (bkz: veçhe)ler bir yana, film en temelde bir özgürlük mücadelesi/bir özgürlük tutkusunu dillendiriyor.
yasaklanmış enstrümanlarla, yasaklanmış ezgileri mırıldanan bir halkın özgürlüğe duyduğu hasret ve bu hasrete kıvılcım olmuş tutkulu biri: (bkz: william wallace)
film, iskoç özgürlük mücadelesini konu edinmiş olsa da, özgürlüğün gasp edicisi konumundaki inglizlere daha fazla projeksiyon tutulmuş gibi... ingilizlerin politik arenadaki özellikleri ile ilgili birçok ayrıntı filmde kendisine yer bulabilmiş.
ingilizlerin tarihte bırakmış olduğu etkiye, milletlerin zihninde oluşturduğu algıya paralel bir öykü söz konusu... yani ingilizler, sadece savaş alanında değil, cephe arkasında da mücadele eder! ortalığı karıştırır. safların sıklaşmasına müsaade etmez, fitne üretir...
dolayısıyla iskoçların (bkz: meşru) özgürlük mücadelesi, bir bakıma bu ingiliz profilinin arz ettiği menfi duygu ile pekiştiriliyor.
bu zorlu rakip karşısında çeşitli hamleleri deneyen, çıkar derdine düşmüş iskoç soylularını ve esareti içselleştiren derebeylik köylülerini özgürlük arzusu ile donatmaya çalışan william wallace, hızlı ve etkileyici bir ilerleyiş sağlamış, halkın dilinde efsaneleşmeye başlamış olsa da, en nihayetinde ingiliz kurnazlığı ve birkaç arpalık için mücadelesini satan esir ruhlu soyluların soysuzluğu karşısında yeniliyor. ve bir komplo ile (bkz: derdest) edilip idam ediliyor.
