iki sefer depresyona girdim hayatımda. ikisi de senden ötürü. ikisi de senin yokolmandan ötürü. tanrı yapmışım seni, kimse senden daha güzel değil, kimse daha güzel kokmuyor, ses tonu daha hoş değil, daha akıllı değil, gülüşleri senin gülüşünden etkisiz. sen her şeyin en mükemmelisin biriciğim. 8 küsür sene yakınlı uzaklı olduk. ama son 1 buçuk senedir toplasan 3 kere gördüm seni. Bazen ağlıyorum uyumadan yokluğunu düşünüp. Durulduktan sonra 1 buçuk senede hayatlar ne kadar değişir ben neden değişemiyorum diyorum. yeni insanlar yeni alışkanlıklar ortamlar kazanırsın, ben hep stabil adam. stabil ama dev bir zayıflığa sahip, sen zayıflığı.
iki sefer depresyona girdim hayatımda, ilkinde ergendim, sen bi süre yokoldun hayatımdan, ismini vücuduma kazıdım jiletle. ben sokak çocuğu balici değilim. jiletle ne işim olur. okuyan efendi adamın biriyim. çektiğim en değerli sızıydı jilet kesikleri. yıllar geçti bazen boş bulunup koluma bakıyorum, isminin bi ilk harfi bi de son harfinin azıcığının izi kalmış. ilk harfine geçmişim diyorum. son harfine sonum. böyle resmediyorum duygusal olarak. halbuki ben böyle biri değilim. ne romantiğim, ne sürrealist. ben sana karşı ben değilim biriciğim.
