hayatımda hiç kalmadığım yurtlardır. ama hep anlatırlar şöyle de böyle de falan filan. hep merak ediyodum ulan nasıl acaba ortam diye falan. ideolojik kafa yapım cemaat yurtlarında kalanlarla tam zıttır bunu söyleyeyim. çok sıcak bakmam nedense burada kalanlara. okulda bi oğlanla tanıştım, bu yurtlarda kalıyomuş. oğlan çok iyi, sıcak kanlı, konuşuyoruz sürekli. bugün dedi, gel bizim yurtta bi yemek ye, hem yurdu görür ön yargılarını kırarsın diye. tamam lan dedim gittim. böyle ev tipi, anadolu gençlik derneğine ait 120 kişinin konakladığı bi büyük apartman. insanlar falan çok sıcakkanlı geldi. herkes birbirini tanıdığı için yabancı olduğumu anladılar. sürekli hal hatır soranlar, bir şeyler ikram etmeye çalışan insanlar... yemek katına geçtik. ben çoraplarımla geçerken uyardılar, terlikle girmek zorunluluğu varmış. neyse giydik oturduk masaya yemek yiyoruz. hep derlerdi bu yurtlar hakkında, sürekli et yemeği çıkar, sebze nadirdir. harbidende öyle, tepeleme et yemekleri falan. oğlan genelde et çıkar etten bıktık dedi, biz de ete hasret akoyim. yemeği yedik çıktık terasta denize karşı 2 sigara içtik ama yabancı olduğumu bildikleri için herkes çok misafirperver. çay getiren, bisküvi getirenler... girerken ufak da olsa bi tedirginlik yok değil. adam şimdi hadi namaz kılıyoruz dese ne yapacaktım. vakit namazı kılmayı bilmiyorum ki ben. ama gerçekten çok hoşgörülü insanlar var. görüşümü söyleyince bile, olsun bizim için bu sorun değil kapımız her zaman açık falan dediler. önyargılarım tamamen kırıldı. artık çok daha farklı bi gözle bakacağım kesin. odaları güzel olsa gerçekten kalınacak bir yer arkadaşlar. öyle yasak falan yok. kot pantolon televizyon internet gazete dergi yasakları falan kesinlikle yok. namaz kılma zorunluluğu bile yokmuş, duyunca şaşırdım. sevdim gerçekten ya, yok mu şöyle güzel odalı bi cemaat yurdu şu çapulcu kardeşinize? *
