tükürüp hayatın yüzüne, yine de hayattan başka sığınacak bir köşe olmadığı, bütün köşeleri hayatın tuttuğu için kaçmak istesen de kaçamadığın, olsa olsa uzaklaşabildiğin bir yere gitmek... anca bu mümkündür. gitsem dersin; gitmek ne demek bilmezken. ya da dersin kapasam, sonra açsam süresini bilmediğim kadar kapalı tuttuğum gözlerimi ve burdan çok uzaklarda bulsam kendimi... olmaz ya istersin. istek bu, istemeden olmaz dersin.
için boştur derken sen bunları. yankı yapar düşüncelerin bedeninde. bir kalbine çarpar, bir beynine. ama gidemezsin işte. ne kadar gidiyorum işte dersen de kucağındasındır hayatın. oynar o seninle sen gideceğim ben dedikçe.
avucunda soğuk terinden ıslanmış bir kağıda yazılı, hafif mürekkebi dağılmış bir adres varsa başka... o zaman gidecek bir yerin vardır. nereye gideceğini bilmeden, sadece gitmek için bir yerler arıyorsan olmaz, nereye gidersen git boşluktur işte o zaman...
