küçüksündür...
eyüptesindir...
az biraz harçlığın vardır.
tablası omuzunda, bağıra bağıra simit satan bir abi geçer önünden...
ucuz ucuz satar simitleri...
harçlığınla dört tane simit alabileceğini anlarsın...
tutar iki tane alırsın...
taş gibi sert simitlerden birini kemirip, diğerini de güvercinler için ufalarsın...
mutluluk ucuzdur, paylaşmak güzel...
ve aradan yıllar geçer...
alıp da yemediğin bir simiti, ofisindeki çekmecende bulursun...
tam atmaya niyetlenmişken, o güne gidersin...
ellerinde tuttuğun şey bayat bir simitken, bir anıya/bir hatırlatıcıya dönüşür.
kıyamazsın...
poşeti çıkartıp, ucundan koparmaya başlarsın dolu dolu gözlerle...
bayat simit, paylaşmak, çocukluk...
ve yıllar sonra,
elde var hüzün...
