ata sporumuzdur. babam amcamın kafasını nasıl yardıysa aynı yerden devam ediyoruz. hele evde yalnız kaldıysak bitmeyen kavga başlar. öyle bir dövüşmek ki saatlerce... bir gün artık yorgunluktan öleceğimiz bir anda kardeşim bana demişti ki:
- ya yeter artık biz niye dövüşüyoruz ?
+ ...
- unuttun mu ?
+ evet.
- televizyon izleyelim.
