annem ve babam ayrılmış, biz anneannemgile taşınmıştık. annem ve babam akraba olduğu için iki taraf birbirine düşman oldu neredeyse. babamdan dolayı ablam ve ben ne yapsak göze batıyorduk. benim derdim ise başkaydı. anneannem komşuya oturmaya gitse diye gözünün içine bakardım. gider gitmez dolaptan anlayamayacağı sayıda domates aşırıp yerdim. hayatımda hiç bu kadar yediğim bir şeyden tat almamışımdır. gözüm muzda kivide falan değildi. yoktu zaten. elma, portakal falan ilgimi çekmiyordu nedense. gizlice yediğim o domateslerin tadını anlatamam. daha sonra ayrı eve çıktığımızda kendi dolabımızdan ilk domates yeyişimi unutamam mesela.
