pornografik olarak yoğun sahneler içeren, ama bakış açısına göre eşcinselliği tanımaya çalışan genç kızın deneyimi olarak yorumlanabilir kechiche nin anlatımı. anlatım dili olarak oldukça fetişist bir yaklaşım, hatta oyuncuya olan tutkuyu perdeye aktarma olarak algılanabilecek bir saplantı seziliyor. öyle ki film boyunca adèle exarchopoulos un dudakları yerken öpüşürken sigara içerken makro bir şekilde aklınıza işleniyor.
tabi uzun uzadıya verilen sevişme sahneleri de bir nevi lezbiyen/gey gururunu okşamaya yönelik. güzel bir kadın ve bir lolitanın lezbiyen ilişkisi tüm erkekleri kendine bağlar, lezbiyen ve lezbiyen olmayan kadınları bile. ancak gey bir ilişkinin cinsel içerikli sahnelerini bu kadar uzun uzadıya veremeyecektir. o nedenle farklı seksüel yaşamların kapalı kapılar arkasından tarafsız gözle bakmak, sadece yalandan ibaret olacaktır. bu tribünlere oynamaktır.
kısaca abdellatif kechiche oyuncu üzerine yazmış, ona göre kurgulanmış, kendi fetişini tamamlamış ve adèle exarchopoulos oyun olarak çok başarılı bir iş çıkarmıştır. hikayeyi güzel ve genç oluşundan ziyade bu kadar cüretkar cesareti ile seyirciyi adeta şok etmiştir. filmi tek başına sürükleyerek zirveye taşımıştır. kechiche in cesareti değil adèle in cesaretidir.
