1978 yılı Türkiye ve ülkücüler açısından oldukça zor bir yıldı!
Bu yıl Türkiyede, komünist çevrelerce korkunç iç savaş provaları yapılıyor, ülkücüler hunharca şehit ediliyor ve ama ne yazık ki ihale yine ülkücülere kalıyordu.
Bu büyük iç savaş provalarından ilki Malatya Olayları diye bilinen, Malatyada CHPnin yarım asırlık iktidarını yıkarak, 11 Aralık 1977de belediye başkanı seçilen Hamit Fendoğlunun, 17 Nisan 1978de gelini ve torunları Bozkurt ve Mehmet ile birlikte şehit edilmesi ile başlayan ve akabinde genişleyerek devam eden olaylardır.
Bunlarla yetinmeyenler bu sefer gözlerini Sivasa çevirmişlerdi. Sivasta Ramazanın son günü (34 Eylül 1978) patlak verip bayramın birinci günü de devam eden olaylarda 10 kişi ölmüş yüzlercesi de yaralanmıştı. Burada da aynı oyun sahneye konmuş maalesef istediklerini almışlardı.
Kısacası Türkiyenin her yerinde cinayetler işleniyor, kurtarılmış bölgeler ilan ediliyor, Kars kalesine Rus, Antep kalesine Çin bayrağı çekiliyordu Fatsa malum, ODTÜde Türk bayrağı indiriliyor, istiklal marşı söylenmiyordu Konyada istiklal marşı okunurken yuhalanıyor, protesto etmek için bir grup yere oturuyor, meydanlarda Karl Marks, Friedrik Engels, Lenin, Stalin, Mao ve bilumum komünistlerin posterleri dolaştırılıyordu işçi bayramları (!) komünist fraksiyonların adam öldürme yarışı yaptıkları yerlerdi
işte Türkiyenin manzarayı umumiyesi buydu! Ancak bu tablo bile Türk düşmanları için yeterli değildi. Onlara daha çok katliam, daha çok kan gerekiyordu.
Yıllardır yapılan çalışmalar sonucunda SSCB, Çin ve diğer komünist ülkeler, Türkiyeyi bölüp parçalama noktasına 22 Aralık 1978de Maraşta gelmişlerdi. Ne yazık ki Alevi-Sünni/Sağ-Sol çatışması gibi gösterilen, ancak Rus, Ermeni, komünist çeteler ve diğer emperyalist devletlerin ortak yapımı olan bu katliam da ülkücülere mal edilmek istenmiş ve hatta kısmen de olsa bunda başarılı olmuşlardı.
Maraş olayları bilindiği gibi Çiçek sinemasının bombalanmasından sonra başlamıştır. Çiçek sineması bombalandığında Güneş Ne Zaman Doğacak? adlı bir film oynuyordu. Film, komünizmin bütün pisliğini o günkü film teknolojisi ve senaryosu ile gözler önüne seriyordu. Film, 1940lı yıllarda komünizmden kaçarak ülkemize iltica eden soydaşlarımızın kısa bir süre sonra Ruslara teslim edilmesi ve daha Türk topraklarından Rus topraklarına adımlarını dahi atamadan, Türk yetkililerin gözü önünde kurşunlanarak öldürülmesini anlatıyordu.
Bu film hakikaten büyük gürültü koparmıştı. Filmin yönetmen asistanı ismail Güneşe göre bu olayların arkasında SSCB ve KGB vardı! ismail Güneş filmi çekerken başlarına gelenlerin pişmiş tavuğun başına gelmediğini iddia ediyordu. Buna göre ekip, film daha çekim aşamasında iken Rus konsolosluğunda görevliler tarafından çekilmemesi konusunda nazikçe uyarılmışlar. Çekime devam eden ekibe saldırılar olmuş, stüdyo basılmış. Saldırılar bunlarla bitmemiş. Filmin negatiflerinin yıkandığı Lale stüdyosu üç kişi tarafından basılmış, üzerinde adı yazılı olması gereken filmi arayan ajan komünistler kutunun üzerinde başka bir ad yazıldığı için muratlarına eremeden oradan uzaklaşmışlar.
Filmi Rus konsolosluğundaki görevliler ve onların tetikçilerinden kurtaran ekibin karşısına bu sefer de sansür kurulu çıkmış. Ancak sansür meselesi de filmin kadın başrol oyuncusu Oya Aydoğanın CHP senatörü bir yakını sayesinde aşılmış. Aslında film Maraştan önce Karagümrük ve Beşiktaşta gösterildiği sinemalarda saldırıya uğramış! ismail Güneş o kadar iddialı konuşuyor ki ona hak vermemek elde değil. Ona göre bu iş ne sağ-sol ne de Alevi-Sünni çatışması değildi. Sovyetler bu filmi oynatmamak için elinden geleni yapmış ve bunda kısmen başarılı olmuştur.
işte bu film bütün Türkiyede olduğu gibi Maraşta da halkın yoğun ilgisi ile karşılaşıyordu. Bu ilgi komünistleri ve özellikle POL-DERi tedirgin etmişti. POL-DERli polisler bu ilgiyi dağıtmak için bildik tehditlere başvuruyorlardı. Bu arada sinemayı telefonla arayıp filmin oynatılması durdurulmazsa sinemanın bombalanacağı yönünde tehditler gelmeye başlıyor, emniyet de bu yönde baskıyı artırıyordu. Fakat bu tehditler ne sinema sahiplerini, ne ülkücüleri ve ne de Maraşlıyı yıldırmamıştı.
Bu tehditler ne sinema sahiplerini, ne ülkücüleri ve ne de Maraşlıyı yıldırmasına yıldırmamıştı ama en sonunda komünist çetelerin istediği oluyor ve 19 Aralık gecesi Çiçek sineması bombalanıyordu. Patlamada yedi kişi çeşitli yerlerinden yaralanarak hastanelerde tedavi altına alınıyordu.
Filmin oynadığı sinemadan gelen müthiş bir patlama sesi ile dışarı çıkan ilk kişinin şüpheli davranışları etrafındaki vatandaşların gözünden kaçmıyor ve yakalanarak polise teslim ediliyordu. ileride kendisinden CHP militanı diye bahsedilecek vali Tahsin Soylunun konu ile ilgili şu açıklaması aslında her şeyi bütün çıplaklığıyla gözler önüne seriyordu: Sinemada Güneş Ne Zaman Doğacak adlı bir film oynuyordu. Ben filmi görmedim. Ama komünizmi yeren bir filmmiş. Sinemaya bomba atılması olayı ile ilgili olarak Pazarcık ilçesinin Demirciler köyünden sol görüşlü Salman Ilıksoy adındaki bir şahıs yakalandı ve tutuklandı.
Buna benzer bir açıklamayı da zamanın CHPli içişleri bakanı irfan Özaydınlı yapmıştır. Bakan irfan Özaydınlı olayları solcular başlattı demiş, ancak bu açıklama nedeniyle başbakan Ecevitin gazabına uğrayarak bakanlıktan alınmıştı. Görüldüğü gibi Maraşın ve Türkiyede asayişin en yetkilileri olan Maraş valisi Tahsin Soylu ve içişleri bakanı irfan Özaydınlı, MHPyi ve ülkücüleri daha olayın en başında aklamış oluyorlardı. Fakat Ecevit, CHP grup toplantısında yine kışkırtıcı bir konuşma yaparak âdeta olayları solun başlattığı yönünde açıklama yapan vali ve içişleri bakanına gözdağı veriyordu. Bunun üzerine Salman Ilıksoy serbest bırakılıyor ve bütün oklar ÜGD ve MHP üzerine çevriliyordu.
Çiçek sinemasının bombalanmasından bir gün sonra (20 Aralık 1978) solcuların gittiği Akın kıraathanesi de bombalanıyordu. Akın kıraathanesinin bu olay için seçilmesindeki yegâne sebep bir gece önceki sinema bombalanması olayının intikamının alındığı havasını yaymaktı. Ancak Akın kıraathanesinin bombalanması sol çevreleri (çok istismar edilmesine rağmen) istenilen havaya sokmuyor, daha büyük katliamlara ihtiyaç duyuluyordu. Solcuların gittiği Akın kıraathanesine atılan bombadan aradıklarını bulamayan ve ortamı daha da gerginleştirmek isteyenler tarafından 21 Aralık günü Endüstri Meslek Lisesi öğretmenlerinden sol görüşlü Mustafa Onbaşıoğlu ve Hacı Çolak okulun önünde öldürülüyorlardı.
Görüldüğü gibi komünistlerin safha safha uygulamaya koydukları bu planlar ile MHPnin, ÜGDnin ve Türk milliyetçilerinin hiçbir alâkası yoktur. Gerçekler böyle olmasına rağmen her olaya bir ülkücü sanık bulmakla görevli POL-DER ve basın hemen harekete geçerek failleri ülkücülerin arasında aramaya başlıyorlar. Bu tezgâhı kurmak hiç de zor olmuyordu. Nasıl olsa bombalanan kıraathane solcuların, öldürülen öğretmenler de solcu idi. O yüzden maya hemen tutmuş ve Maraşta olağanüstü olaylar yaşanmaya başlanmıştı. Ertesi gün, yani 22 Aralık günü öğretmenlerin cenazeleri kaldırılacak ve cenazede bazı eylemler yapılacaktı. Bu kararların alındığı toplantılara hem öğretmenleri öldüren hem de bombalama eylemlerini gerçekleştiren DEV-SAVAŞ yetkilileri ile ileride Maraş davasında yargılanıp idam cezası alacak olan ve arkadaşı Adil Ovalıoğlunu öldürmekten sanık Sandık Cinayeti zanlısı, Ermeni Gabris Altınoğlu da katılıyordu. Bu toplantılarda alınan kararlar gereği, gerekirse silâh kullanmak bile serbestti. (Çiçek Sinemasının ve Akın kıraathanesinin bombalanması ile iki öğretmenin öldürülmesi eylemlerini DEV-SAVAŞ adlı terör örgütünün gerçekleştirdiği daha sonra yapılan mahkemelerde ortaya çıkarılmıştır.)
Aynı akşam Vali Tahsin Soylu, Gaziantep Zırhlı Birlik Komutanına yazdığı yazıda K.Maraşta cenaze törenini bahane eden solcular, çok kuvvetli yandaşlarıyla, sağ görüşlü kişi ve kuruluşlara saldırabilirler. Bu yüzden olaya müdahale edebilmek için kuvvet bulundurulmasını istiyorum diyordu. Vali böyle diyordu ama hükümet aynı fikirde değildi. Çünkü içişleri bakanlığı tarafından valiliğe gönderilen yazıda içişleri bakanlığı, şereflerine lâyık bir tören yapılmasını istiyordu. Vali Tahsin Soylu aldığı emir gereği herkesin cenazeye katılmasını teşvik ediyor, okul ve devlet dairelerini tatil ediyordu. Daha önce TÖB-DER ve Yürükselim mahallesinde beş örgüt tarafından (TÖB-DER, TKP/ML-DHB, TDKP/HK, DEV-SAVAŞ ve TiKP) alınan karar gereğince plan uygulanıyor, iki öğretmeni öldüren DEV-SAVAŞ cenaze töreninin hazırlıklarında da başı çekiyordu. Marksist-Leninist bölücü terör örgütleriyle Marksist-Maoist bölücü terör örgütleri kendi yandaşlarınca öldürülen öğretmenlere görkemli (!) bir cenaze töreni düzenlemek için aralarındaki çekişmeyi bir süreliğine rafa kaldırmışlardı. Yıllardır milliyetçi muhafazakâr yapısı nedeni ile bir türlü sızamadıkları Maraşta kendilerinin ispatını ancak bu yolla yapabileceklerine inanıyorlardı.
Okulların ve devlet dairelerinin tatil edilmesinin ardından komünist katiller çarşıları dolaşarak bütün esnafı dükkân kapatmaya zorluyorlardı. Bundaki amaç mümkün olabildiğince kalabalık toplamaktı. Böyle gergin bir ortamda morgdan alınan cenazeler, cenaze namazı için Ulu camiye doğru yola çıkarılmışlardı. Tarihler 22 Aralık 1978 cuma gününü işaret ediyordu!
Adı geçen öğretmenlerin cenazelerinin kaldırılacağı gün çeşitli yollarla halkı Ulu Camiye toplamayı sürdüren komünistler, tahriklerine olanca hızı ile devam ediyorlardı. Hatta o kadar ileri gidiyorlardı ki, duyan kulaklarına inanamıyordu. Ama ne yazık ki komünistler Maraş müftüsünün resmî araçla kentte dolaşıp halkı (Alevilere karşı) kışkırttığı dedikodusunu yayarak Ulu cami etrafında binlerce kişinin toplanmasını sağlıyorlardı. Bu söylentileri Hürriyet gazetesi okuyucularına şöyle duyuruyordu: Saldırganlara dinamit lokumu ve silah dağıtıldı. Adını açıklamayı sakıncalı bulan bir yetkili, Maraş müftüsünün resmi araçlarla kenti dolaştığını ve halkı kışkırtıcı konuşmalar yaptığını, olayların bundan sonra başladığını öne sürdü
Bu arada akıllara durgunluk veren bir iddia daha ortaya atılıyordu. Aynı gün Bağlarbaşı imamı Mustafa Yıldız Cuma namazında oruç ve namazla hacı olunmaz, bir Alevî öldüren beş sefer hacca gitmiş gibi sevap kazanır diye vaaz verdiği dedikodusu yayılıyordu. Artık ok yaydan çıkmış, herkes her söylenene inanır hale gelmişti Zaten istenilen de buydu...
Oradaki hain ve sinsi plan, Cuma namazını kılanları tahrik ederek öldürebildiklerini hemen orada katletmekti. Bu arada cenazeleri alan topluluk önlerine çıkan her şeyi tahrip ederek Ulu cami önüne geldi. Bütün bu azgınlığın arkasından olacakları sezen Maraşlılar da Cuma namazından çıkanlarla beraber Ulu cami önünde toplanmaya başladılar. Karşılıklı slogan atmalar ve komünistlerin Peygamberimize (S.A.V) hakaret etmeleri sinirleri iyice gerdi. işte bu anda polisten (POL-DER) ve kortejde bulunan militanlardan topluluğun üzerine ateş edenler oldu. Tabii provokatörler de boş durmayarak halkın galeyana gelmesine yardım ediyorlardı.
Kan temeline oturtulan devrimin ilk kıvılcımı sayılabilecek Maraş olaylarının patlak verdiği gün bir başka kıvılcım da Elbistanda çakılmıştı. Bir CHP senatörü olan Hilmi Soydan o tarihlerde ülkenin istikbalini MHPde gördüğünden partisi CHPden ayrılıp MHP yetkililerine artık MHPde siyaset yapacağını söylemişti. Senatör Hilmi Soydan TÖB-DERde yapılan hain plan sonrasında DEV-SOL militanı Ali Sarıaslan tarafından katlediliyordu. Bu cinayetle olayların boyutunu ve alanını genişletmeyi uman katiller Hilmi Soydandan başka MHP ilçe başkanı, ÜOD başkanı ve Ülkü-Bir başkanını da öldürmeyi planladıklarını daha sonra itiraf edeceklerdi.
Ulu camide karşılıklı slogan ve taş atmalardan sonra Maraşlıların kararlı tutumları karşısında militanlar cenazelerini de bırakarak burayı terk etmek zorunda kalmışlardır. Bu konuyla ilgili Avukat Selahattin Aydın 30.06.1980 tarihinde Adana 1 nolu sıkıyönetim mahkemesinde şöyle demiştir. (Kaçan teröristleri kastederek) Bir kısmı da askerî araçlarla olay yerinden uzaklaştırılmış... Hastane civarında askeri bir cemseden militanlarca açılan ateş sonucu Cemil Karadutlu adında sağ görüşlü bir genç vurularak öldürülmüş... Bu grup içinde bulunan DiSK bölge temsilcisi solcu Mehmet Taşkesen topluluğu silahla tarıyor ve bir vatandaşı ağır yaralıyor... Aynı gün akşam, Yürükselim mahallesinde Memili Bakıca ve Hamza Yıldız isimli sağ görüşlü gençleri öldürüyorlar...
22 Aralık Cuma günü ve akşam öldürülen üç kişinin cenazeleri 23 Aralık günü defnedilecektir. Cenazeye bütün Maraşlı katılarak bir kez daha komünizme geçit ve taviz vermeyeceğini gösteriyordu. Geceden Yürükselim mahallesinde askerlerin tedbir aldığını gören Maraş sakinleri hiçbir şeyden habersiz hastanenin olduğu yere doğru ilerliyordu. Bu duygu ve düşüncelerle öldürülen gençlere duyulan acılar ve katillere duyulan kin ile yoğrulan bedenlerin üzerine bir anda mermi yağıyordu. Geceden kurulduğu belli olan bu tuzağın içine düşenlerden ilk anda 30 kişi hayatını kaybediyordu. ilk tetiğin çekilmesinden hemen sonra diğer mahallelerde de katliam başlıyordu. Komünist teröristlerin daha önce seyyar satıcı ve milli piyango satıcısı kılığında Maraşa soktuğu katiller yine daha önce hazırladıkları silâhlarla sağcı-solcu, Alevi-Sünni ayrımı yapmadan katliamı sürdürdüler. Bastıkları evlerde hiçbir ayrım yapmadan çocukları, kadınları, yaşlıları bile öldürdüler. Üstelik bununla da yetinmeyip evleri ateşe verdiler. Savunmasız gördükleri her şeyi leş yiyici sırtlan sürüsü gibi talan ediyorlardı. Katliamlar yapan komünistlerin bu görevi 25 Aralık 1978 tarihine kadar sürüyordu. 26 Aralık günü olayın gerçekleri herkes tarafından görülüyordu. Resmî açıklamalara göre 111 ölü ve yüzlerce yaralı vardı.
Sivil otoritenin yanlış tutumu sonucu askerî birlikler olaya çok geç müdahale etmiş ve cinayetlerin artmasına neden olmuştur. Güvenlik güçlerinin geç gelişi komünistlerin işine yaramıştır. Bu konuda olayları solcular başlattı dediği için istifa ettirilen içişleri bakanı irfan Özaydınlının yerine gelen Hasan Fehmi Güneş, yıllar sonra 78liler Federasyonu tarafından düzenlenen Maraş Katliamı ve Gerçekler konulu panelde dönemin hükümetinin katliamı önleyebilecek güce sahip olduğunu iddia ediyordu. Güneş, ciddi bir devlette böylesi katliamların engellenmesinin mümkün olduğunu, hükümetin kötü yönetimi nedeniyle katliamın durdurulamadığını söyledi. Ben de hükümetin üyesiydim. Maraşta bu tür hareketlerin olacağı sinyalleri geliyordu diyen Güneş, olaylarda hükümetin sorumluluğu olduğunu itiraf ediyordu.
Sadece Maraşta çıkan olaylarda birkaç gün içinde yüzden fazla insanın ölümüne rağmen Ecevit, kendi dönemlerinin barış ve kardeşlik dönemi olduğunu iddia etmiştir.
19 Aralık günü başlayıp 26 Aralıka kadar süren olaylar sonucunda yüzlerce kişi gözaltına alınmış, tutuklanmış ve sıkıyönetim mahkemelerinde yargılanmıştır. Yapılan yargılamalar neticesinde MHP ve diğer ülkücü kuruluşlar hakkında suç duyuruları reddedildi. Ancak Ecevit hükümetinin ve POL-DERli polislerin bütün oyunlarına rağmen adalet karşısında hesap veren MHP ve ülkücü kuruluşların beraat etmesine karşılık, başta Garbis Altınoğlu olmak üzere pek çok komünist yargılanmış ve suçlu bulunmuşlardır. Adı geçen Ermeni Garbis Altınoğlu Türk milletine yaptığı bütün kötülüklerin cezasını Maraş katliamının bir numaralı sanığı, tertipçisi, teşvikçisi ve uygulayıcısı olduğu gerekçesiyle yargılandığı mahkemece suçlu bulunmuş ve idama mahkûm edilmiştir.
