başımdan geçen gerçek bir olayın sonucunda işittiğim söz. olay şöyle başlamıştır:
lise dönemindeyken yani başında kavak yellerinin uçuşmakta olduğu zamanlarda ve bahar henüz gelmişken, ergenlik dönemi hormonlarının tavan yaptğı dönemde, benim de içinde bulunduğum bir grup öğrenci okuldan kaçarlar, nereye gittiğini bilmeden yürümeye başlamışlardır. bir müddet yürüdükten sonra mudanya'ya gitmeye karar verirler ve güzel bir gün geçirirler. buraya kadar bir sorun yoktur. her şey o gecenin akşamında öğrenilir. arkadaş eve telefon açar. geçen diyalog şöyledir:
laves: selam naber der arkadaşa...
arkadaş: laves, bittik...
laves: hayırdır ne oldu?
arkadaş:okuldan kaçarken din kültürü hocasının evinin önünden geçmişiz (din kültürü hocası aynı zamanda müdür muavinidir)(sanki geçecek başka sokak yoktur da)
laves:eeee
arkadaş:demiş ki, gitsin o okuldan kaçan arkadaşlar cami duvarına işesinler.
laves:işte ecel gelmiştir.
