"yanıma sabahları gözlerimin içine bakan, akşamları beni kapımın eşiğinde bekleyen sarı bir köpek aldım. beni her şey aldatıyordu. (...)"
ben de böyle demek istiyorum. onun kadar insan olmadığım için diyemiyorum. kimseyi onun gibi dinlemediğim için, onun gibi sevemediğim için, her gün bir çirkinliğimi fark ettiğim için,
sait faik gibi bir sabah kalkıp her şeyi, herkesi "bütün insanları, kuşları, yemişleri, sefilleri ve açları" kucaklama isteğini içimde bulamadığım için, yanıbaşımdakinine bile geç kaldığım için, suçu kendimde bulmaktan başka çarem yok. ben kendimi aldatıyorum.
