biz çoçukken muz, salam, sosis vs hayalini kurup sadece bakmayla yetındıgımız meyvelerdi.. leblebi tozunu içimize çekip boğulacak gibi öksürürdük saatlerce. birilerinin küçülmuş kıyafetleri bizim en büyük kıymetlilerimizdı.. nereye koyacağımızı şaşırdık. yeni ayakkabı almak rüyaydı alınınca kıyılamazdı giyilmeye.. sokağa çıkarken kulağımızda bır ses akşam ezanı okunmadan evde ol mutluyduk ya bmx bisikletimizle canımız cıkana kadar gezerdik mahallemızde. bmx alana kadar bir tur atabılırmiyim dediğimiz ve bisikletlerini kıskanmadan veren dostlarımız vardı, ekmeği bakkaldan alır eve gelene kadar yarısını yerdık, okulda çatal diye satılan pastayı alan zengindi. yerken havası vardı yani mutluyduk mutlu musmutluuuu.
