bütün kaygılardan uzak yapılmış bir film. ne öncekilerden daha iyi bir film yapmak istemiş tarantino, ne beklentileri dikkate almış, ne de çok sevilmesini-çok seyredilmesini istemiş bu filmin. özgüvenin doruklarında, sadece istediğini yapmış ve koymuş ortaya. kim ne alırsa, ne düşünürse düşünsün artık.
film beklendiği üzere genel sinema anlayışından hem biçim hem de içerik olarak farklı. ancak tarantino filmleri içinde özgün bir yeri yok. yine uzun ve anlamsız diyaloglar, yine izleyici zekasına hitap eden detaylar, yine tarantino'nun izleyicisiyle arasında bir bağ olarak kendi filmlerine göndermeler, yine beslendiği kaynaklara saygı duruşu... yeni olan yeni bir şey bulmak zor bu filmde. cinsellik, şiddet, kadınlar zaten daha önce görüp şaşırılmış bir üslupla izleyici karşısında.
sonuçta çok sevilmeye, nefret edilmeye, anlaşılmaya, anlaşılmamaya, anladım havalarına, anlayamadım aptallıklarına her yönüyle müsait bir film. bu açıdan kesin değerlendirmelerin çok fazla anlamı yok, ama sinema tarantino'dan (bile) kendini aşmasını bekliyor artık.
