verse 1
Doğunca çirkin adamlar işaretlenir bir satırda
Onlar hayatlarına yön vermeye çalışmaz
Çünkü bilirler ki doğmuş olmak hatadan
Bu yüzden nefret eder hayat çirkin adamdan
Boykot edilmiş şu varlığımdan acizane hayır beklemekte hata ettim oldum amiyane
tabiriyle, paragraf arası boşluk bir anda uzanmış sakalların kiriyle sustum
Gel her şeyin bir zamanı var diyen dostum
Bu hangi zamandır ki gelmedi hiç neden sustun?
Neden puslu gözlerim çocukluğumda bile bu saçlarımı seven insanlar aynı soruyu sorup durdu
Birde unutmadan çocukken sarışındım
Biraz büyüdüm kahverengi sonrada siyahtım
Şimdi hangi tondayım bi türlü göremedim
Bu aklı karıştırıp duran gökkuşağını gömemedim.
Nakarat x2:
Üzülme, Adem hayat yoktan ibaret
Şu insanların derdi duyduklarıma binaen
O yüzden hepsini senden bir parça belleme
Desem de bilirim hepsi birdir hepsi senden ibaret.
verse 2
Sanki mağrip ve maşruk ve sair her yer aynı ateşin altına düşmüş de burda bi tek yanan ben varım.
Bi tek ben yarım, bi tek ben kanıt bu yalnızlığa adanmış ömrüm faili sol yanım.
Aslolanları sustukça anlıyor insan.
Gülleri boğaza dizip yutkunuyorsan yakar.
Düşmeli belki binbir gece küsmeli.
Böylece diner sanarsın şu büyük yankılar.
Su üstünde yürürmüş gibi geç yanımdan.
Bi yaz meyvesi çürürmüş gibi at beni kanından.
Necasetini verdin hiç tatmadım adından ki onda huşu gizlidir kokar bi şehir yanından.
Çirkin adam düştüğün yere bak irkil ve öyle sıçra ki ordan şu zirveler eğilsin.
Ne kadar bitik sandılar o kadar dimdik.
Ne kadar gitti sandılar o kadar geldim.
Nakarat x2;
Üzülme, Adem hayat yoktan ibaret
Şu insanların derdi duyduklarına binaen
O yüzden hepsini senden bir parça belleme
Desen de bilirim hepsi birdir, hepsi senden ibaret.
