çabala, zamanı iyi kullan ve çok iyi öğretmenlerin olsun gerisi boş.
hayatım boyunca matematiğim berbattı 9. sınıfa kadar. 9. sınıfta notlarım 35-05-70/75 idi.
nasıl mı 70? çünkü hemen özel ders almaya başladım öğretmenim çok sabırlıydı bana ilkokul konularını bile yeri gelir geri dönüp anlatırdı rasyonel sayılardan tut, tam sayılara kadar. aile yakınımızdı, iyi bir özel okulda öğretmendi ve bizden para almıyordu. ben de onun emeğini boşa çıkarmamak için çabaladım birsürü soru çözdüm hepsini çözmeye çalıştım yapamasam da bilmesem de. hocayla çözdüğümüz soruların çözümünü atmadım gerektikçe onlara bakıp yaptım. yapamadığım soruları beraber çözdükten sonra ders bitince kendi kendime tekrar çözmeye çalıştım.
yani o mükemmel adamın emeğini harcamamak ve anladın mı?/hatırlıyor musun?/bunu öğrenmiş olmanız lazımdı gibisinden sözlere utanarak cevap vermemek için gerçekten öğrenmeye çalıştım.
her şey çalışmaktan geçer derler de öğretmen daha önemli faktördür. ilköğretimde öğretmenlerim başarısız olduğum için üstüme düşmezdi beni önemsemezlerdi sınıf başarısını etkileyen bir engeldim onlar için.
meğer sorun bende değil, temel matematik eğitimini veremeyen ortaokul öğretmenim Mehtap Kanevetçi'deymiş. bir nebze de ilkokul öğretmenim Nevra hocamda. Mehtap hoca ne iyi bir insandı ne de iyi bir eğitimci. yalakaları dışında eğitimini beğenen kimseyi bulamazdınız.
bir öğrenciye haksız yere herkesin içinde tokat attığında özrü başka bir öğrenci vesilesiyle dileyen bir öğretmendi. hakkımı helal edemedim 5-6 sene geçmesine rağmen.
