"Neydik biz, doğanın efendisi mi? insan denince en zeki tür mü gelmeliydi aklımıza ve yalnızca sistemli düşünebilme yetisi, doğaya zulmetme hakkını veriyor muydu bir canlıya? Evet, düşünsel kapasitemiz daha fazlaydı diğer hayvanlardan. O kadar ki; onların yaşam alanlarını işgal edebilir, bizimle aynı ortamı paylaşmak istedikleri takdirde onları katledebilirdik gözümüzü kırpmadan. Ölüleri üstüne şehirler kurar, sokaklarımızda gezinen başka türleri eğlence aracı yapardık. Yetmezdi betonlarımız: Ormanları, denizleri, ovaları kuşatır içimizden geldiğince sömürürdük oraları da. Zevkimiz uğruna zenginler yaratırdık ve tabi var olabilmeleri için yoksullar. Sorun yoktu, kaderdi ne de olsa fakir doğmak. Sonra işler değişir, zenginlerin zevki için yaşar, öldürür, ölürdük. Özellikle öldürmenin sınırı yoktu zira onlara insan cesedi de yetmiyordu. Egoları tatmin nedir bilmiyordu: Madenlerden mücevherler, ağaçlardan koca köşkler, hayvanlardan kanlı kürkler elde ederdik onlara vermek amacıyla. Her şeyi mahveder, yine de suçluluk hissetmezdik tepedekilerin gazıyla. Dedik ya fazla zekiydik biz, ya da fazlaydı bize bu zeka "
