Okula giderken ilk zamanlar annem bize kahvaltı hazırlardı.
Sonra zamanla kahvaltı hazırlamamaya başladı. Evimizde kahvaltılık birşey kalmamıştı.
Bazı günler ekmeğin arasına bayatlamış lokum koyup onu kahvaltılık diye veriyordu bize.
Bazı günler babam bize 50 bin verirdi. -Madeni para olur hani büyük- Abimle okul kantininden tanesi 25bin den 2 simit alırdık.
Sınıfımda yavuz diye bi çocuk vardı.Babası polis.Her gün okula 250 bin kağıt parayla gelirdi.
Bizim günlük ekmek paramızdı 250 bin.
Çok sefer , yağmur yağdığında evimizin içine su girer üstünde uyuduğumuz yataklar bile ıslanırdı.
Ve daha tonlarca şey.
Ben fakir olduğumuzu ilk okul 3. sınıfta anlamaya başladım.
Ayakkabımın olmaması hiç üzmedi beni. Asla bisiklet istemedik babamızdan.
Bu yaşıma geldim hala babamdan para istemedim.
