Ah nedir. Sadece sözlerden oluşan beddua, kötüleştirme arzusu mudur. Sanmam. Farz-ı misal, kapkaççının biri orta yaşlı kadının kolundaki çantasını çekip aldığında, -hadi bir de yerlerde sürüklendiğini kurgulayarak durumu dramatikleştirelim- ağzından dökülen bir kaç ölümcül sözcük değilde; daha çok çantasının içindeki mühim materyallerini ve onların değerlerini düşündüğünde göğsünde hissettiği incecik ve alev gibi sızıdır, sonrasında yere değen bölgeler uyarıyı beyne iletince önem sırası dengelenir ama sinyaller ışık hızıyla hedefi* bulmuş olur. Demem o ki eğer insanın yüreğine şimşek gibi sert, lav gibi sıcak dehşet bir his aniden basıyorsa, söze ne hacettir, bilinçli ve sözlü yapılmak zorunda değildir. Üzme seni seveni o ah s.ksen çıkmaz. **
