gitmeden önce son bir entry girmek istedim hakkında fakat yazıpta anlamlandırabileceğim bir duygu yok boğazımda. daha çok boş kelimelerden oluşmuş sıradan bir cümle kurabiliyorum sanki. oysa benim düşünüp hissettiklerim bu kadar basit değil şu an. kelimelerle aramın iyi olduğunu düşünürsek bunu izah edemiyor olmak bile gidişinin bir sonucu. belkide unutturduklarının... hatta öğrettiklerinin...
seni seviyorum, yolun açık olsun güzel dostum gibi içten ama sıradan cümleler kurmak istemiyorum bu kez.
daha çok tek kelime etmeden anlamanı istiyorum beynimden geçenleri. belkide anlıyorsundurda zaten.
