her seferinde yok bu son dememe rağmen ısrarla okumaya devam ettiğim zülfü livaneli'nin son romanıdır. tıpkı diğer kitapları gibi şaşırtmadı. yine önceki kitapları gibi ben bilirim, çok okudum genel kültürüm çok iyi vs havalar, sürekli bir bilgi verme çabası. bütün eserlerinde olan genel sorunlar bunda da var. evet kitaplar sürükleyici cok kolay okunuyor dur bakalım sonu düşündüğüm gibi mi hislerle okuyorsun ama bu sefer o da pek olmamış her şey yarım, her şey havada. aşk desem değil, cinayet desem değil, kendini arayan adamın hikayesi desem kısacası nereye koysam tam olmuyor hiç bir duyguyu veremiyor.
--spoiler--
kitabın daha başında bölündüğünü anlamama rağmen yok ya bu yabancı filmvari olayı kullanmaz heralde diye ummustum ki sonucta yanıldığımı anladım.
--spoiler--
kitabında tek bir cümle ki zaten onu tanıtımında da kullanmışlar " aşk gözü kapalı uçurum kıyısında yürümektir" dışında başka ele avuca gelir bir cümlesi yok. kısacası mutluluktan sonra doğru düzgün bir kitabı kanaatimce yoktur.
