kelimeleri birlestirip sayfalar tuketen, dusuncelere daldirip yorgun birakandir ask. Yillar ilerler ama ayni tadi kalmaz askin. Keyfi kacar. Belki gelmez uzun sure, belki de kendinizi kandirirsiniz geldi mi acaba diye... Ask korkmaktir, cesaret edememektir, cekinmektir, aci cekmektir, beklemektir, umuttur ve dedikleri gibi en son da kavusamamaktir. Simdi bunun hangi asamasindayim ya da asamasindasiniz diye sorun kendinize. Bakalim hangisini kondurabiliyorsunuz? Umuttan sonrasina gecebiliyor mu insan? Yani kavusamamaya? Bir umut bitiyor ve sonra deniyor ki ben asik olmusum. Bunu kendine itiraf etmek ne kadar zor. Genelde herkes iyi ki bunlari hissetmisim yerine lanet okuyor. Insaniz hepimiz cok dogal, mazosist miyiz ki acidan, umuttan, beklemekten haz duyacaz.simdi dusunun bakalim hic asik olmus musunuz? Allah asik etmesin hic kimseyi...amin....
