ilk bisikletim pembe, beyaz tekerlekleri olan; bisikletçiler çarşısından, beyazıt yönüne gidiş tarafındaki ilk dükkandan 45 tl ye alınmıştı. 2000 yazı, doğum günüm. 10 yaşına basmış bir kız çocuğuyum. babamın parası olsa bir boy büyüğünü alırdı bana, 65 tl idi. ama pembeye paramız yetti. 3. katta olan evimize indir çıkar balkona taşı sokağa taşı canımı çıkartan o bisikleti sadece bikaç ay sürebildim. küçük geliyordu bana. dizlerimi direksiyonuna çarpa çarpa mosmor ederdim. bianchi vardı mahalleden bi arkadaşımda, gri, tekerlekleri de gri. çok güzeldi, rüyalarımı o süslerdi. pembe bisikletimi o yazın sonunda kaldırdık. bir daha kullanmadım. 5 sene sonra annem sevmediğim ev sahibinin * benim için bişey ifade etmeyen kızlarına verdi. çocukluğumda pek sevmediğim o bisikletin benim için ne ifade ettiğini o an anladım. üzülmüştüm. benim ilk bisikletim hiç değerini bilmeyecek birilerinin olmuştu. ayrıca görmedim de sokakta sürdüklerini. belki de bilinçdışı bıraktım. bilmiyorum. merak ettim o bisikletimi şimdi. çocukluğumu merak ettim. yıkılıp giden anılarımı.
