Bunlardan bir tanesi de, kıyafetleri ütüleyerek giymektir.
XI. yüzyılda Kaşgarlı Mahmud, Ortaasya Türklerinde söylenen sözünü şöyle açıklıyordu: "Ütü demektir. Mala biçiminde bir demir parçasıdır.Dikiş yerlerini bastırmak için, kızdırılarak üzerine basılır".
"Ütmek", eski Türklerde de, bu günkü gibi ütmek ve "kılları yakmak" demekti. Nitekim yine aynı kaynağımız, " O, başın saçlarını yaktı veya üttü" sözünün karşılığı olarak, şu eski türkçe örneği veriyordu: "Ol başıg ütti".
Elbise ütülemek:
Bunun için ise, yine Selçuk çağının başlarında, "ütimek" fiili kullanılıyordu. Örnek olarak da, "ol tonıg ütidi", yani, " O, elbiseyi ütüledi", sözü veriliyordu. Bu söz için açıklama olarak da şu bilgi veriliyordu: " O elbisenin pürüzlü ve buruşuk yerlerini bir demir parçasıyla ütüleyip düzeltti".
Görülüyor ki ütü sözü, kökleri ve ekleri ile birlikte, türkçe idi. Ütimek veya ütümek fiilinden, alet adı yapan bir ek getirilerek, "ütük" sözü yapılmıştı. Bugün ise eski Türklerin ütük sözü, ütü haline gelmiştir.
