çok çeşitli sebeplerle oluşabilen, her yaşta görülebilen, nöbetlerle seyreden, tipine göre iyi huylu veya tedavisi zor olabilen nörolojik bir problem.
(iş bu entry yakınlarda yaşanan bir olay üzerine bilgilendirme maksatlı yazılmıştır.)
epilepsi veya bir diğer adıyla sara nöbeti geçiren birinden korkulmasına asla gerek yoktur! nöbet esnasında çevresindekilerin kolunu bacağını koparabileceğine dair inanışlar kesinlikle yanlıştır! evet kasılmaları şiddetli olabilir ancak dikkatli bir şekilde yaklaşmak ve müdahale etmek belki de hastanın hayatını kurtarabilir. çünkü bir başkasına değil daha çok istemeyerek kendine zarar verir; düşebilir, bir yere çarpabilir, dilini ısırıp kanatabilir, hatta dili boğazına kaçarak veya kendi tükürüğüyle boğulup ölebilir. bu yüzden nöbet geçiren biri görüldüğünde yapılması gereken öncelikle kişiyi yan çevirmektir, bu ağzında tükürük birikmesini veya dilinin boğazına kaçmasını ve bu sebeplerden dolayı boğulmasını önler. mümkünse çenesi kilitlenmeden önce açılmalı ve dişlerinin arasına temiz bir bez parçası yerleştirilmelidir, bu da dilini ısırıp kanatmasını engelleyecektir. ancak çenesi kilitlendikten sonra açmaya çalışmanın da pek bir faydası yoktur, çeneyi açmak için çok zorlamak ise yanlıştır, uygulanan fazla güçle eklem veya kemik zarar görebilir. ilk fırsatta 112 aranmalıdır. muhtemelen ambulans gelene kadar nöbet bitecek ve yapılacak pek bir şey olmayacaktır, ancak hastanın status epilepticus denilen tabloda olma ihtimali vardır, yani nöbeti 5 dakikadan uzun sürebilir ki bu durumda tıbbi müdahale gereklidir. atlanmaması gereken bir husus da nöbet geçiren kişinin yanında gürültü, yoğun ışık vs. uyarıcı faktörlerin olmaması gerektiğidir. nöbet dursa bile bu faktörler sebebiyle tekrar başlayabilir. nöbet bittiğinde hasta genellikle yorgun ve uykulu gözlerle bakacaktır, bu çok doğaldır ve beynin dinlenmesi için olması gerekendir. bu süreçte daha kolay ayılması için soğan sarımsak gibi keskin kokuların koklatılması oldukça yanlış bir uygulamadır, çünkü bu dinlenme süresini kısaltacaktır.
