izmir pasaporttayız bilen bilir banklarda oturuyoruz mevsimlerden yaz körfezden rüzgar vuruyor, çingenelerin binbir ısrarına rağmen çiçek almadan tavşan dan fal çekmeden manzarayı izliyoruz. o zaman ki yarim omzuma yaslanmış bende yanağından bir buse alayım diye eğiliyorum ve hooop dudak dudağa geliyoruz... Hep korkardım ulan öpüşemem ben beceremem diyordum ama o nedir ? meğer içimde ne cevherler yatarmış da haberim yokmuş sözlük... Gayet ıslak ve yarı erekte olmuş halde ilk öpüşmemizi yaşıyoruz, devamında bir kaç gün bütün izmir sokaklarını el ele öpüşerek dolaşıyoruz. ilkler unutulmuyor tabi...
