muzdarip olduğum dert biçimidir. kafamdaki o ses hakim olamıyorum, yaptığım her harekette, söylediğim her sözde (hem de kelimesi kelimesine bazen) yakamı bırakmayan o ibnetor sese hakim olamıyorum. Ulan okulda kulaklık takıp müzik dinleyeceğim, aniden atlıyor pezemek, "niye takıyorsun o kulaklığı? insanların arasına girip konuşsana, takılsana. keko musun sen amk? kendini neden soyutluyorsun arkadaşlık ortamlarından?" böyle böyle sürünce işte, kendimi eleştirip, endim olamamaya başlıyorum. bunun gibi çok örnek var. aklıma geldikçe yazarım buraya.
