herhalde insanın başına gelen en boktan his.
bir süredir her şeyden sıkılıyorum.
her yerden.
herkesten.
insanların monoton hayatlarını sürekli anlatmasından.
egolardan, yalanlardan, yalanlara sessiz kalmalardan sıkılıyorum.
hep bana hep bana insanlarından,
sağ gösterip sol vuranlara da tahammül etme zorunluluğundan,
dürüst geçinen iki yüzlü yavşaklardan sıkılıyorum.
sözlükteki başlıklardan,
sol framedeki andavallardan,
hayattaki en büyük derdi göt içi kadar olan tiplerden ve varlıklarından sıkılıyorum.
kendimden, işimden, hiç bir şeye zaman bulamamaktan,
zaman bulduğumda zaman bulmamın bir boka yaramadığı insanlardan sıkılıyorum.
hani yaşlılar hep der ya''hava da pek sıkıntılı, yağsa rahatlayacak''
hah işte,
bi yağsam, rahatlayacağım.
