varlığının rasyonel bir kanıtı bulunmayan bir yaratıcıya inanmak, bence daha makbüldur. belkide hakiki iman budur. yoksa gökyüzünde yıldızlarla sizi ben yarattım yazılır olay biterdi, bitmemiş.
dini bilimle istaplama çabası 20 yüzyılın en büyük hastalığı oldu yarım entellektüel müslümanların arasında.* aslında gizliden gizliye tırsılan bilimin deney yoluyla kesin sonuçlara varabilmesiydi. malesef dinlerin böyle bir argümanı yoktu, dine inanılır, iman ve itaat edilirdi. baktılar iş sakat*el mahküm göt gardiyan yaratıcının varlığını ispatlamak için sarıldılar denizdeki yılan diye tabir ettikleri bilime. halbuki orta ve yeni çağda bilim, dinin en büyük düşmanıydı.*
yakın gelecekte eğer bilim, atom altı, atom üstü fizik diyip sapıtmaz, felsefeyle karışmaz ve bu tutarlılıkla devam ederse, 21 yüzyılın belkide en büyük dini olabilir. fakat bilimin, din olma gibi bir iddası yoktur. yada yaratıcının varlığının yokluğunu ispatlamak için kasmaz, götünüde yırtmaz yani. o doğrunun peşindedir.* belkide bilim en sonunda yaratıcıya varacaktır bilemeyiz, bilemezsiniz.
görünen o ki din bu saatten sonra bilimin karşısına çıkamaz, ama tersi pek tabi mümkündür. yani yarım aydın entellektüel müslümanlar fazla kasmasınlar, yara olur.
