bir kişiye yirmi kişi diyerek sızlanan değerli dostlarıma sözüm şudur ki;
-eğer bu bir savaşsa, savaşta göğüs göğüse de çarpışılır, pusu da kurulur, karşındakinin orospu çocukluğuna göre de şekil alınır. mertçe savaşmayan, vurup kaçan mahalle ergeni gibi kavga eden bu piç kurularına yirmi kişi az, elli kişi olmalıdır. cımbızla şah damarları çekilmelidir. faşizm mi kardeş? faşizm faşizm. benim askerimi şehit eden, kundaktaki yavruma kurşun atan birine karşı yapılan hümanizmi sikeyim.
-eğer bu bir savaş değilse, özgürlük arayışıysa, halkların kardeşliği kisvesi altında orospu çocukluğunun daniskası yapılıyorsa, fakülte önlerinde otuz kişi gezip önlerinde yürüyen bir türk milliyetçisine sözlü tacizde bulunuluyorsa sikeyim öyle özgürlük arayışını.
-eğer bu bir faşizm değilse, nedir bu "ben kürdüm" demek istiyorum davası. ne bu kimlik sevdası? madem hümanizm, marksizm vs. ideolojilerle bir insan ırkından bahsediliyor ve "ben türküm" diyen faşist ilan ediliyor neden "ben kürdüm" demek kardeşlik, özgürlük arayışı olarak addediliyor?
velhasıl; geçin bu işleri beyler geçin. bizim oraların bir lafı vardır. oyuna kalkan kol kaldırır. götünüz yemiyorsa çıkıp eylem yapmayın, yaparsanız polis size bir şey yapmaz, ama millet? millet ne yapar size. yapar değil yapmış zaten. tekme attığınız ayaklarınıza sağlık a dostlar.
