Onlar bana der ki,
Bu kapının kilidini aç.
Merak bir çığlık olur.
Arkasında ne olabilirdi?
Bu kapının arkasında,
Bir piyano durur.
Tuşlar tozlanmış,
Teller akortsuz.
Bu kapının arkasında,
Kız piyanonun başında oturur.
Fakat o artık çalmaz.
Ah, bu çok uzun zaman önceydi.
Orada, piyanonun başında,
Onu dinledim.
Ve o çalmaya başlasaydı,
Nefesimi tutardım.
Bana dedi ki,
Her zaman seninle kalacağım.
Fakat bu sadece göründü ki,
Yalnız benim için çaldı.
Onun kanını akıttım,
Öfkemin ateşinde.
Kapıyı kilitledim.
Onu sordular.
Orada, piyanonun başında,
Onu dinledim.
Ve o çalmaya başlasaydı,
Nefesimi tutardım.
Orada, piyanonun başında,
Onun yanında kaldım.
Bu göründü.
O yalnız benim için çaldı.
Kapı açık.
Ah, nasıl da çığlık atıyorlar?
Annenin suçladığını duyuyorum.
Ve baba beni dövüyor.
Onu piyanonun başından kaldırırlar.
Ve burada kimse bana inanmaz,
Ölümcül hasta olduğuma,
Kederden ve leş kokusundan.
Orada, piyanonun başında,
Onu dinledim.
Ve o çalmaya başlasaydı,
Nefesimi tutardım.
Orada, piyanonun başında,
O beni dinledi.
Ve çalmaya başladığımda,
Nefesini tuttu.
