konuşalım mı diyorsun. "haksızlık ettin biraz." demiyor musun? bunu anlayamamışsın daha. sen ne yaptığını anlayamamışsın yaptığının ne kadar "ufak oyun" olduğunu bilememişsin. zeki de bir kızsın. bunu anlayamamışsan ben seninle ne konuşayım.
bunu dedin bir de huzurumu da bozdun. o saatten beri "unutursam yüreğim kurusun." diye yumuşatmamaya çalışıyorum kendimi. çünkü allah benim belamı şöyle veriyor ki gözlerine yakından bakınca yumuşuyorum. "ağzının içinde konuşuyorsun." dedin ya sana olan kızgınlığımı ve kırgınlığımı o bakışların hemen bitiriyor. yumuşamamak için yaptım onu.
konuşacağız bakalım eğer çok önemseyip milletten çekinmeyeceğin(!) bir zaman dilimi bulursan. 1 ay geçti neredeyse aradan. vizeleri falan bahane ediyorsun daha da komik oluyor. böyle ufak şeyler peşinde koştuğuna inanmak istemiyorum. ama bana da hiç yardımcı olmuyorsun. ben seninle arkadaşlığımı bile bu koşullarda sürdürmemeyi düşünüyorum ki şuan bir arkadaşlığımız zaten yok. neyse.. unutursam yüreğim kurusun.
not: içimde dilemiyor da değilim ne yapayım yürek bu. bu unutursam yüreğim kurusun lafını bana yedir.
allah'ım hala demez mi o vardı şu vardı. ben varım ulan ben. ben kimim ki espirisini de yapar bu entryi burada bitiririm.
