yalnızlığımın ilk günü 03.07.2013 o gün farklı uyandım dünyaya biraz eksik, biraz öfkeli biraz da sitemkar. ilk defa ben ne yapacağım diye düşündüm. Tek çocuktum bir kardeşim yoktu acımı paylaşacak. evet o gün bayramların bittiği, babalar gününün hiçbir zaman gelmeyeceği ilk gündü. o gün benim doğum günüm 17 yıl önce o gün dünya ya gözümü açmıştım. o gün bir kez daha doğdum acıya kedere.. babam ikinci kez damat oluyordu ama düğün yoktu bu sefer ağıt vardı acı dolu gözler vardı, kimse gülmüyordu. babam ikinci kez damatlığını giydi bu sefer bembeyazdı. konuşmuyordu, ben de konuşmuyordum.. gözleri açıktı babamın muradına mı erememişti? bana mı doyamamıştı? gözümün önünden geçti babam siren sesleri içinde hakkınızı helal edin dediler; peki ya babam helal etmiş miydi? baba sen ediyor musun diye sordum cevap vermedi babam ilk defa soruma cevap vermedi. uğurladık babamı anneme babam nereye gidiyor dedim sonsuzluğa dedi. babamı bilmediğim bir sonsuzluğa sonsuza denk uğurladım. ben ilk defa o gün 'analı-babalı büyüsün' cümlesinin anlamını öğrendim.
