ben her geçen gün bir şeylerin değişmesini beklerken zaman içinde hep sözlerinle hayal kırıklığına uğrattın,yaraladın beni.Zor oldu,uğraştık,direndik ama sevdik.Sonra "yapamıyorum" ların duvar oldu önümüze.ilk darbe değildi bu,yalvartmıştın başında sadece canım biraz daha yandı.Sustuk,ağladık,sonra geçti düzene girdi derken yine bir karşı cins için yalan girdi aramıza,orada sarsıldık olmayan güven daha da yerle bir oldu.Uğraştım,konuştum,sustum,ağladım,ağlamadım,yalvardım yakardım bir türlü seni bana alıştıramadım.Bazen oldu sandım,alıştın sandım,seversin sandım,sevdin sandım bir şey oldu yaralandım.Hep ben verdim,hep ben sevdim.Sonra "belki sen olmasan"ların geldi ardından,sustum,duramadım konuştum,bağırdım çağırdım günü kurtardım,olmadı.Şimdi "seninle vakit geçirmeye,birlikte olmaya alışamadım"lar geldi.Aslında beklendik ama beklenmedik bir anda kalbime son büyük darbeyi bugün attın.Bağırdım çağırdım,sustum,ağladım,olmadı.Ben bekledikçe umut ettikçe sen hiç olmamışsın,senin bedenin yanımdaymış ruhun benden uzak,ben bekledikçe benimle olmayı isteyeceğin günü,ağzından çıkacak günü beklerken sen daha alışamamışsın ya sen bizi hiç var etmemişsin aslında.olmayacağına bile bile çabalamışım.Ne çok isterdim benimle aynı duygularla sevseydin beni,ne çok isterdim benimle yaşamak istediğini duymayı,ne çok isterdim bir kere içinden gelerek ben zorlamadan bana herşeyim demeni.Ben seni herşeye rağmen sevdim ama sen bana herşeye rağmen "alışamadın"...başka sözüm yok,sözler bitti artık...
