allah'ın verdiği akllı kullan(a)mayıp, yaşarken o aklı allah'a iade edenleri tanımlayan zihniyet.
şöyle ki: işi olmayan iş aramayan, ama sağlığı, gücü kuvveti yerinde olan aynı zamanda uçkurunu tutmaktan aciz olup 10-15 tane çocuk yapan biri; yeni bir çocuğu olduğu olduğunda "allah büyük. çocuğu veren allah rızkını da verir elbet." diyor. yahu böyle cehalet olur mu? şimdi bunun inançlı olmakla ne alakası var? tamam allah büyük de, sen uçkurunu tutsan, kendine hakim olsan; çocuğu nasıl verecek sana bre cahil herif. sen çalışma, sürüyle çocuk yap; ondan sonra da her şeyi allah'a havale et. peki ne yapacak allah? sizin gibi tembel cahillerin evlerine, içinde bebek bezleri bebek mamaları dolu bim poşetleriyle ziyarete mi gelecek? ulan beni de günaha soluyorsunuz.
bir başka garip örnek de şu: yine çalışmayan, iş aramayan, akşama kadar camış gibi yatıp tv izleyen birisi "daha çalışmıyor musun?" gibi sorulara "dur bakalım. allah büyük. elbet bir yerden bir şey çıkar" şeklinde tuhaf cevaplar veriyor. sen kıçını kaldırma, iş arama; allah sana uygun bir iş bulur değil mi? böyle mallık olur mu la. ben bunun da inançla değil, tembellik ve cehaletle alakası var diyorum. allah böyle tiplerin kapısını çalıp, çeşitli sektörlere mensup işverenlerle birlikte bu tipleri ziyarer ederek iş mi beğendirecek?
din düşmanı olmadığımı bilenler burada anlatmak istediğimi anlamıştır. kafayı dinle bozup, her şeyi dinle açıklayanlar anlamasa da olur.
