sevgililer el ele vitrinlerin önünden geçmektedir. kız bir anda durur ve vitrindeki ayakkabıya bakar. "ay çok güzel! değil mi erhan?" der heyecanla. gözlerinin içi parlıyordur zavallı kızın. ama o sırada erhan kızı otobüsle nasıl eve bırakacağını düşünmektedir. çünkü eğer kızı bırakmaya kalksa fazladan 1 otobüs daha değiştirecek ve dolayısıyla 2 kat fazla yol parası ödeyecek. sonra birden kafasını toparlar ve sevgilisinin gösterdiği ayakkabıya bakar. birden düşünür "bu ayakkabıyı ona alabilsem keşke" diye. ardından ayakkabının etiketine bakar. birden başında şimşekler çakar. ayakkabının fiyatı erhanın ailesinin 3 ayda kazandığı paraya eşittir. erhan iyice telaş yapar. "ya o ayakkabıyı isterse?" diye içinden düşünür. dehşete düşmüştür. ve ardından kız bombayı patlatır. "ayy keşke o ayakkabı benim olsa! iş yerinden alacağın parayla bana alsana onu.." erhan neye uğradığını şaşırır. ne yapacağını bilemez ve elini cebine atar. cebindeki tüm bozuk paraları çıkartır. toplam 7 lira 50 kuruşu vardır. bütün parası odur. ve henüz çalıştığı lokantadan parasını almasına 2 hafta vardır. erhan önce elindeki bozuk paralara bakar, sonra ayakkabının etiketine, ve daha sonra da gözleri ışıl ışıl parlayan sevgilisine... işte o bakış, fakir bakışıdır.
