acılar, sıkıntılar insanı olgunlaştırıyor bunun yanında müziğin de öyle olduğunu düşünüyorum. çünkü onun da içerisinde sıkıntılar, acılar, mutluluklar, üzüntüler, sevinçler öylece duruyor..
birilerinin dinlemesi ve o müzikten haz alıp ruhuna bir şeyler katmasını bekliyor şarkılar. düşünsene evrende boşluktayız ve tüm notalar akıp gidiyor havaya önce içimizden geçiyorlar sonra uzayda kayboluyorlar.
tüm bu karmaşa kaos içerisinde, tüm bu notaların mükemmel uyumu bizim için. sırf müziğin içinde kaybolup biraz da olsa ruhumuza kuş tüyü ya da çelikten ağırlık olmak için. ama ikisi de tecrübe kazanalım diye.
kimi mutluluktan tecrübe eder kimi acıdan. hiç önemi yok bunun, asıl olan ordaki eylem, tecrübe kazandırması müziğin. şuna benzetebiliriz sanırım, ayağın takılır düşersin kafanı yarıp kanlar içinde kalınca; ordaki ayağına takılan taştan ziyade 3. 4. sonraki adımlarını daha da sağlamlaştırma tecrübesi önemlidir. takıldığın taşın rengi boyutu şekli önemini kaybeder çünkü anlam hakim olur.
