önünde daha ne kadar acı var bilmiyorum. kapılar nereye kadar kapalı kalır, ne zaman davet edilirsin bilmiyorum.
insan zamana bırakarak yaşar, zaman hep geçer ve çoğu şeyin ilacı değildir. eğer ilaç unutmaksa, bu tamamen başka bir problem.
kolay olmayan şeyler çok, üzülmek insana hayattan bir hediye.
yüzünde bir gülümseme bırak en sıcağından, vedalaş, çektiğin acıları bir kenara bırakarak.
ilk vedalaşan sen değilsin, kimler bitmedi ki bu yolda.
çok büyük acılar da var, kimisi anlık. acı zaman geçtikçe azalan birsey, ama bunun zamanla ilgisi yok. Kalp inanıyor, hafıza kabul ediyor, "gitti" diyorsun kendine ve inanıyorsun. inanmak avunmanın yarısıdır.
başarmak, elde tutmak, kaybetmek, sadece susmak.
unutmanın evreleri var. bugün de birileri unutulur. hani karşına biri çıkar o unutturur sanırsın ama öyle değil işte. karşına çıkan kimse sana başkasını unutturmaz, sen unutmak istemedikçe. senin unutma günün gelmiştir, o gün unutursun.
bazı yazıların içinde acılar var. bakma, öyle çok mutlu değiliz zaten, hasarlarımız var, kalplerimiz noksan. bizi anlayacak insan nerede nefes alıyor bilmiyoruz. iyi yazmakla iyi bir adam olmak arasında da çok fark var. ve iyi yazmakla bir ilişkinin hakkını verebilecek adam olmak arasında da çok fark var. sözünün eri olmak lazım, pişmek lazım.
herkes birşey öğretir. her gün büyürsün. seni yazdır bana, dokunamadığın parmaklarımdan dökül, sonra aşksızlıktan...
allah belamızı versin. çay yaparsın içeriz, belki bir de tavla oynar. başka da bir şey olmaz bizden..!
