bugünkü hürriyet gazetesinin 5. sayfasında, sağ üst köşede bulunan yazıdır. oldukça hoşuma gitti. okumayanlar için paylaşmak istedim. bu arada baştan söyleyeyim; ateist değilim.
babam ateistti.
allah'a inanmazdı.
ama kul hakkına inanırdı.
etrafındaki herkes tarafından çok sevilen biriydi.
iyi kalpli, saygın, dürüst bir adamdı.
ve bir gün onu kaybettik.
inanmayan birinin mezar taşına "ruhuna fatiha" yazmak uygun düşmez.
ateist bir insanı, öldükten sonra dindar yapmak ikiyüzlülük değilse nedir?
düşündük, taşındık:
"yiğidim aslanım burada yatıyor"dan şu dizeyi uygun bulduk.
ne bir haram yedi
ne bir cana kıydı
ekmek kadar temiz
su gibi aydı
mezar taşına da yüzünü nakşettirdik.
"fatiha", inananlar içi güzel bir şeydir ama bana göre babamın mezar taşı da güzel oldu.
canım babam, huzur içinde yatsın!
edit: yazıyı okurken aklıma ilk gelen kişi erbakan olmuştur. kayıp trilyonların hesabını vermeden "mücahit" sloganlarıyla gömdüler adamı. şimdi bunların hangisi daha namuslu?
