insan hayatındaki kişilere bu kim olursa, ne olursa, senin için çok şey ifade etse bile ona tamamen güvenmemenin gerektiği öğretilerek büyümüştür. insan bunun bilincinde hayatına devam ederken ve hiçbir zaman karşındakine tamamen güvenmezken bir gün biri çıkıp gelir. onunla o kadar uzun yıllar geçirirsin ki, onunla o kadar çok şey, o kadar çok anı, o kadar çok sevgi paylaşırsın ki... senin için her şeyi yaptığını görürsün, seni gözünden sakındığını görürsün. beynin kimseye güvenmemen gerektiğini bilse de, sana bunu defalarca söylese de kalbini dinlemek istersin. her zaman da kalbinin sesine yenik düşersin. bir zamandan sonra hayatımda en güvendiğim insan o. ona her zaman, her yerde güvenirim. ne olursa olsun asla! o beni bırakmaz. aramızda bir şeyler bitse dahi bu güzel duygular hep taze kalacak sanırsın. çünkü sevgiden daha güçlü bir histir ''güven''. birilerine bir gün sevgin, aşkın her şeyin biter belki. ama güven asla bitmez. tam anlamıyla güvenmiş olduğun insana asla kuşku duymak istemezsin bir zaman sonra.
ama bir gün gelir. aniden.
hiçbir şey anlamazsın. dumura uğrarsın. o çok güvendiğin insan çoktan gitmiştir de aslında görememişsindir. görmek istememişsindir. acımasızca cümleler savurur sana. duygularını hiçe sayar. hislerini bir paçavra gibi ordan oraya atar. dönüp arkasına bile bakmaz.
benim içim rahat der...
o insan senden anlamsızca gider. gider belki evet. alışırsın da bir zamandan sonra buna. '' insan her şeye alışır '' . zaman uyuşturur.
ama hiçbir zaman. senden giderken, senden aldığı duyguları kimse bir daha geri getiremez. evet her yaşanmışlık senden giderken bir şeyler götürür. belki az şey belki çok şey. ama giderken bir insanın götürdüğü şey güvense eğer. o bir daha asla geri gelmeyecektir. o insan senin hep bir yanını eksik bırakacaktır. beynin ve kalbin arasında yaptığın savaşı her zaman beyninin kazanmasını, bir daha kalbinin sesini dinlemenin ahmaklık olacağını kazır belleğine. asla kurtulamazsın.
